پیمان معادی

پیمان معادی

پیمان معادی
زمینه فعالیت	بازیگر فیلمنامه‌نویس کارگردان
تولد	۹ تیر ۱۳۴۹ (۴۵ سال) ۳۰ ژوئن ۱۹۷۰ نیویورک سیتی
ملیت	ایرانی
سال‌های فعالیت	۱۳۷۹ تاکنون
همسر(ها)	فرانک قوانلو
فرزندان	باران رایان
خرس نقره‌ای برای اجرای نقش نادر در فیلم جدایی نادر از سیمین اثر اصغر فرهادی (۲۰۱۱)

پیمان مَعادی (زاده ۱۳۴۹ در نیویورک) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و بازیگر است. او برای نقش‌آفرینی در فیلم‌های «جدایی نادر از سیمین» و «دربارهٔ الی» به عنوان بازیگر صاحب سبک، شناخته شد. او خرس نقره‌ای بهترین بازیگر مرد جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۲۰۱۱ را به‌همراه گروه بازیگران فیلم جدایی نادر از سیمین کسب کرد.^[۱]

زندگی‌نامه و فعالیت

پیمان معادی فرزند یک زوج ایرانی است که در سال ۱۹۷۰ در نیویورک، آمریکا به دنیا آمد. او فعالیت خود را در سینما به عنوان فیلمنامه‌نویس با نگارش فیلمنامه آواز قو آغاز کرد و تا چند سال به نوشتن فیلم‌نامه مشغول بود. معادی به عنوان بازیگر در سال ۱۳۸۷ برای اولین‌بار در فیلم درباره الی به کارگردانی اصغر فرهادی ظاهر شد و بازی قابل توجه ای از خود به جای گذاشت. معادی در سال ۲۰۱۴ در سریالی به نام آن شب محصول شبکه اچ‌بی‌او به کارگردانی استیون زایلیان بازی کرد که در سال ۲۰۱۶ پخش آن آغاز شد، معادی در این سریال در کنار جان تورتورو و مایکل کی ویلیامز نقش شخصیتی به نام سلیم خان را ایفا می‌کند. زایلیان یکی از نویسندگان فیلمنامه فهرست شیندلر اثر استیون اسپیلبرگ بوده است.^[۲] برف روی کاج‌ها اولین فعالیت معادی در عرصه کارگردانی است. این فیلم در سی امین جشنواره فیلم فجر برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران شد. معادی در سال ۲۰۱۴ به عنوان بازیگر نقش اول در کمپ ایکس ری در نقش علی به ایفای نقش پرداخت. کریستن استوارت به عنوان نقش مکمل وی در این فیلم ظاهر شد. کمپ ایکس ری در جشنواره فیلم ساندنس رونمایی شد و بازی معادی مورد توجه منتقدان و عموم قرار گرفت. معادی در سال ۲۰۱۵ به پروژه آخرین شوالیه‌هاپیوست و همبازی مورگان فریمن و کلایو اوون شد. معادی در سال ۱۳۹۵ در فیلم ابد و یک روز به ایفای نقش پرداخت و بازی وی مورد توجه منتقدین قرار گرفت و نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر شد و تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد جشن خانه سینما را به دست آورد.^[۳][۴]

فیلم‌شناسی

کارگردانی

1. برف روی کاج‌ها (۱۳۸۹)
2. ماتیک (۱۳۸۵) (فیلم کوتاه)

بازیگری

1. دربارهٔ اِلی (۱۳۸۷) (اصغر فرهادی)
2. جدایی نادر از سیمین (۱۳۸۹) (اصغر فرهادی)
3. خشکسالی و دروغ (۱۳۹۰) (محمد یعقوبی)
4. قصه‌ها(۱۳۹۰) (رخشان بنی‌اعتماد)
5. ملبورن (۱۳۹۲) (نیما جاویدی)
6. عدالت کیفری (مجموعهٔ تلویزیونی) (۲۰۱۴) (استیون زایلیان)
7. کمپ ایکس ری (۲۰۱۴ پیتر ستلر)^[۵] (۲۰۱۴)
8. آخرین شوالیه‌ها (۲۰۱۵ کازئواکی کیریا)
9. ابد و یک روز (۱۳۹۴)
10. ۱۳ ساعت: سربازان مخفی بنغازی (۲۰۱۶ مایکل بی)

فیلمنامه‌نویسی

1. آواز قو (۱۳۷۹)
2. عطش (۱۳۸۲)
3. کما (۱۳۸۲)
4. کافه ستاره (۱۳۸۴)
5. شام عروسی (۱۳۸۵)
6. برف روی کاج‌ها (۱۳۹۰)

طراح لباس

1. عطش (۱۳۸۲)

بازیگری تئاتر

1. خشکسالی و دروغ (۱۳۹۰) - (محمد یعقوبی)
2. در انتظار گودو (۱۳۹۲) - (همایون غنی‌زاده)

مشاور فیلمنامه

معادی مشاور فیلمنامه‌های بسیاری از فیلم‌های سینمای ایران مثل تهران ۱۵۰۰ بوده‌ است.

جوایز و افتخارات

برنده خرس نقره بهترین بازیگر مرد از جشنواره بین‌المللی فیلم برلین برای نقش آفرینی در فیلم « جدایی نادر از سیمین »

نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد از جشنواره فیلم آسیا پاسیفیک برای بازی در فیلم « جدایی نادر از سیمین »

نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد از سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر برای نقش آفرینی در فیلم « ابد و یک روز »

تندیس شایستگی و دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد در هجدهمین جشن سینما برای نقش آفرینی در فیلم « ابد و یک روز »

لوح سپاس و تندیس بهترین بازیگر نقش اول مرد دهمین جشن انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران برای نقش آفرینی در « ابد و یک روز »

این چهارمین جایزه پیمان مَعادی از جشن منتقدین سینما میباشد.

 

زندگینامه ی آلفرد هیچکاک

آلفرد هیچکاک

سر آلفرد جوزف هیچکاک
زاده	۱۳ اوت ۱۸۹۹ لیتون ستون، لندن
درگذشته	۲۹ آوریل ۱۹۸۰ میلادی (۸۰ سال) لس آنجلس، کالیفرنیا ایالات متحده آمریکا
ملیت	انگلستان
زمینه فعالیت	کارگردانی و بازیگری
همسر	آلما لوسی رویل ۱۹۸۲ -۱۸۹۹
فرزندان	پاتریشیا هیچکاک (زاده ۱۹۲۸)
والدین	ویلیام هیچکاک اما جین ویلان

 

 

 

 

 

سر آلفرد جوزف هیچکاک (به انگلیسی: Alfred Hitchcock) (زاده ۱۸۹۹ - درگذشته ۱۹۸۰) کارگردانی بریتانیایی که فعالیت عمده‌اش در ایالات متحده آمریکا بوده است. هیچکاک بیشتر در زمینه فیلم‌های معمایی و دلهره‌آور فعالیت داشت. هیچکاک طی شش دهه، در ساخت بیش از پنجاه فیلم شرکت داشت (از فیلم‌های صامت تا فیلم‌های تکنی‌کالر) و تا به امروز به عنوان سرشناس‌ترین و محبوب‌ترین کارگردان فیلم‌های سینمایی شناخته می‌شود. از فیلم‌های معروف او می‌توان به سرگیجه، پنجره پشتی، شمال تا شمال غربی، روانی، بدنام، ربه‌کا و پرندگان اشاره کرد. او در سال ۱۹۵۶ تابعیت ایالات متحده آمریکا را پذیرفت. مجله مووی میکر (فیلم‌ساز) هیچکاک را تاثیرگذارترین فیلم‌ساز همه دوران‌ها معرفی کرد، و اکثریت قریب به اتفاق، او را یکی از مهمترین هنرمندان تاریخ سینما می‌شناسند.^[۱]نشریه معتبر سینمایی سایت اند ساوند آلفرد هیچکاک را، بهترین کارگردان تمام ادوار سینمای انگلستان معرفی کرده است.^[۲]مجله سینمایی توتال فیلم او را بزرگترین کارگردان سینمای جهان در تمام دوران‌ها برگزید.^[۳]در نظر سنجی بنیاد فیلم آمریکا ۴ فیلم آلفرد هیچکاک به نام‌های سرگیجه، روانی، شمال با نورث‌وست و پنجره پشتی در فهرست ۱۰۰ فیلم برتر تاریخ قرار گرفتند.

 

 

 

 

 

 

آغاز زندگی

هیچکاک در ۱۳ ماه آگوست سال ۱۸۹۹ در لندن متولد شد. وی پسر دوم از سه فرزندِ یک سبزی فروش به اسم « ویلیام هیچکاک » بود و خانواده‌اش به شدت کاتولیک بودند.

سال ۱۹۱۵ کارش را از یک استودیوی فیلمسازی در انگلستان، با سمت «طراح تیتراژ فیلم» شروع کرد. او که در آلمان تحت تأثیر سبک اکسپرسیونیسم قرار گرفته بود، در بریتانیا کارگردانی را آغاز نمود با وجود آنکه هیچکاک سبکی منحصربه‌فرد داشت اما از تأثیرپذیری او از سینمای سایر کشورها نمی‌توان چشم پوشید، به‌ویژه مکتب مونتاژ شوروی و آثار سرگئی آیزنشتاین، سینمای اکسپرسیونیستی آلمان و آثار مورنائو و فریتس لانگ و نیز فیلم‌ساز آمریکایی دیوید وارک گریفیث در دو اثر مهمش، تولد یک ملت و تعصب. این تأثیرپذیری نه تنها در گفته‌های خود هیچکاک، بلکه در نمونه‌ای‌ترین آثارش نیز مشهود است.^[۴]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

دوره حرفه‌ای

با شروع به کارگردانی، نام هیچکاک به سرعت مترادف با فیلم ساز ماهر، حرفه‌ای و نیز دلهره‌آور شد، فیلم سازی که در هر اثرش امضایش را نیز به جا می‌گذاشت. حتی در فیلم اولیه‌ای چون «مستأجر» که در آن، هیچکاک ویژگی‌های مختلف را با هم ترکیب کرد: آرایش تصویری نور و سایه، حرکات دوربین پیچیده‌ای که یادآور سینمای صامت آلمان بودند، تدوین استعاری مونتاژ شوروی با برش موازی رایج در سینمای آمریکا. در واقع هیچکاک در مستاجر نخستین اثر به طور مشخص هیچکاکی‌اش را خلق کرد. فیلمی که مورخین سینما، آن را یکی از چند فیلم برجسته و با اهمیت انگلستان در دهه بیست و نیز سینمای صامت انگلستان به شمار می‌آورند.

کار در سینمای صامت در رشد خلاقهٔ هیچکاک به عنوان یک فیلم ساز بسیار مؤثر و بااهمیت بود. او ضمن کار با فیلم صامت به اهمیت و ارزش تصاویر پی‌برد و دریافت که صدا تنها می‌تواند نقشی فرعی در ساختن فیلم ایفا کند. او خود در این زمینه گفته است:

«در اغلب فیلم‌هایی که این روزها ساخته می‌شود، کمتر می‌توان سینما یافت. اغلب این فیلم‌ها را من تصاویر مردمی که با یکدیگر صحبت می‌کنند می‌خوانم. وقتی که داستانی به وسیله سینما بازگویی می‌شود، فقط زمانی باید به گفتگو توسل جست که با تصاویر نتوان آن را بیان کرد. من همیشه ابتدا می‌کوشم تا داستان را به طریق سینمایی و به وسیله یک سلسله تصاویر بیان کنم...»

اما دلبستگی هیچکاک به سینمای صامت، مانع از این نشد که او با ورود صدا به سینما کنار نیاید (بر خلاف بسیاری)؛ بلکه او به خوبی توانست به کاربرد و اهمیت صدا، موسیقی و سکوت پی ببرد و اولین فیلم ناطق او یعنی حق‌السکوت (۱۹۲۹) نیز به خوبی نشان داد که هیچکاک قابلیتِ دراماتیکِ تکنولوژی جدید را درک می‌کند.

سرانجام هیچکاک از سال ۱۹۳۹ و پس از درخشش در سینمای انگلستان راهی هالیوود شد.

یکی از ویژگی‌های بارز فیلم‌های هیچکاک این است که خود او در همهٔ فیلم‌هایش در یک صحنه، هرچند بسیار کوتاه به عنوان بازیگر حضور دارد.

نکته مهم در مورد هیچکاک این است که وی هیچگاه به جایزه اسکار دست نیافته است. در سال ۱۹۴۰ فیلم ربه‌کا جایزه بهترین تولیدکنندگی را از آن سلزنیک کرد و تنها ۵ فیلم وی به نامهای قایق نجات، طلسم‌شده، پنجره پشتی، روانی و ربه‌کا نامزد اسکارگردید.

هیچکاک دربارهٔ فیلم‌های ترسناکی که ساخته می‌گوید:

من به مانند یک فیلسوف به مردم همان چیزی را می‌دهم که می‌خواهند. آنها دوست دارند که ترس و وحشت را تجربه کنند خوب، من هم همان را به آنها می‌دهم.

هیچکاک در سال ۱۹۳۹ برای ساخت فیلم ربه‌کا به پیشنهاد «دیوید. ا. سلزنیک»، تهیه‌کننده فیلم، به آمریکا رفت. با وجود اینکه هیچکاک با کار برای شاخه انگلیسی کمپانی پارامونت تا حدودی با نظام استودیویی هالیوود آشنا شده بود ولی کار در آمریکا آغازگر رابطه‌ای بغرنج با نظام استودیویی بود. هیچکاک به سازمان یافتگی استودیوها متکی بود، ولی در مقابل از مداخله تهیه‌کننده‌ها برمی‌آشفت. در این میان سلزنیک از همه بدتر بود زیرا او خود را شخصاً مالک تمام محصولاتش می‌دانست. هیچکاک هم تلاش می‌کرد به نوعی دست او را از سر فیلم‌هایش کوتاه کند؛ مثلاً در فیلم‌برداری تنها صحنه‌های لازم را فیلم‌برداری می‌کرد و در نتیجه نمی‌شد فیلم را به شیوه‌ای غیر از شیوه مورد نظر او تدوین کرد. هیچکاک به طور گسترده به ساخت فیلم برای کمپانی‌های مختلف آمریکایی پرداخت. از جمله مهمترین فیلم‌هایی که در این دوران ساخت می‌توان خرابکار (۱۹۴۲) و سایه یک شک (۱۹۴۳)، هر دو برای کمپانی یونیورسال، طلسم‌شده (۱۹۴۵) برای کمپانی سلزنیک اینترنشنال و بدنام (۱۹۴۶) محصول کمپانی «آر.ک. او» اشاره کرد.

 

اما در این میان، هیچکاک سعی داشت که خودش را از قیدوبندهای نظام استودیویی خلاص کند و به سینمایی مستقل که باب میلش بود بپردازد. او می‌خواست شیوه‌های مختلف را تجربه کند و به بررسی کارکرد و اهمیت بخش‌های مختلف تولید در فیلم سازی بپردازد. به همین خاطر در سال ۱۹۴۸ دست به تجربه‌ای نا متعارف و بلند پروازانه زد و فیلم طناب را با چند برداشت بسیار بلند و بدون تدوین ساخت. او سعی کرد در دو فیلم بعدی‌اش یعنی در برج جدی (۱۹۴۹) و وحشت صحنه (۱۹۵۰) نیز، تجربه‌های مشابهی را آزمایش کند، اما شکست این فیلم‌ها سرانجام به او آموخت که: «فیلم باید تدوین شود. به عنوان یک تجربه طناب را می‌توان بخشید، اما بی تردید وقتی که من در به کار بردن چنین تکنیکی در در برج جدی اصرار ورزیدم، کاری اشتباه بود.»

هیچکاک با فیلم موفق و نسبتاً پر فروش بیگانگان در ترن (۱۹۵۱)، بر اساس رمانی به همین نام اثر پاتریشیا های‌اسمیت وارد دهه ۱۹۵۰ شد. عمده فیلم‌هایی که هیچکاک در این دهه ساخت فیلم‌های خوب و موفقی بودند. از جمله این فیلم‌ها دستگیری یک دزد (۱۹۵۴)، بازسازی مردی که زیاد می‌دانست (۱۹۵۵) و سه فیلم که شاید روشن‌ترین تجسمِ جهان هیچکاک باشند: پنجره پشتی (۱۹۵۴)، سرگیجه (۱۹۵۸) و شمال با نورث‌وست (۱۹۵۹).

او از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۲ مجموعه سریالی تحت عنوان «آلفرد هیچکاک تقدیم می‌کند» را کارگردانی کرد که در این فیلم‌ها او به عنوان راوی داستان در فیلم حاضر می‌شد.

هیچکاک در پنجره پشتی (پنجره رو به حیاط) به موضوع دیدزدن و چشم‌چرانی پرداخت، کاری که معتقد بود خودش به عنوان یک فیلم‌ساز انجام می‌دهد، یعنی کنکاش زندگی آدم‌ها و احساسات، عواطف، ترس‌ها و بدجنسی‌ها و گناه‌هایشان و ... . هیچکاک در پاسخ به ایرادی که از نظر اخلاقی به فیلم پنجره پشتی گرفتند گفت:

«هیچ چیز نمی‌توانست مرا از ساختن این فیلم بازدارد، چون که عشق من به سینما از هر ملاحظه‌ای قویتر است.»

هیچکاک فیلم سرگیجه را که بدون شک یکی از بهترین فیلم‌هایش است، بر اساس داستان «از میان مردگان» نوشته بوالو- نارسژاک ساخت. این فیلم که از اولین نمونه‌های عالی فیلم‌های تغییر شخصیت و جنایت‌های پیچیده و از پیش طرح‌ریزی شده بود توجه همگان را جلب کرد. فیلم شمال با نورث‌وست نیز فیلمی جالب و سنگین از نوع تریلرهای سیاسی، جنایی با رگه‌هایی از طنز خاص هیچکاکی بود که هیچکاک آن را با هزینه‌ای زیاد برای کمپانی «ام.جی. ام» (مترو گلدوین مایر) ساخت. موفقیت این فیلم موجب شد که هیچکاک با سربلندی وارد دهه ۱۹۶۰ شود.

تمبر یادبود آلفرد هیچکاک - انتشار در سال ۱۹۹۸ - آمریکا

هیچکاک در سال ۱۹۶۰، با وام‌گیری از برنامه‌ریزی تولید، فیلم‌برداری سیاه و سفید و داستانی هولناک، فیلم «روانی» را ساخت. روانی با ترکیب مونتاژدرخشان، حرکات طولانی دوربین و نیز تغییر دراماتیک همذات پنداری تماشاگر، ضمناً نشانگر تکنیک‌های پخته هیچکاک نیز بود. هیچکاک خود دربارهٔ این فیلم گفته است:

«رضایت اصلی من در این است که فیلم تأثیری روی تماشاگران گذاشت، و من این تأثیر را خیلی مهم تلقی می‌کنم. من به موضوع توجهی ندارم، به بازی نیز اهمیتی نمی‌دهم، اما برای تکه‌های فیلم، فیلم برداری، نوار صدا و همه اجزاء تکنیکی که باعث شد تا تماشاگران از ترس فریاد برآورند، ارزش قائلم. احساس می‌کنم که خیلی رضایت بخش است چنانچه بتوانیم هنر سینما را برای به دست آوردن چیزی از عاطفه توده مردم به کار ببریم و با روح بی تردید، به چنین توفیقی نائل شدیم. نه پیامی در این فیلم بود تا تماشاگران را برانگیزد، نه بازی با اهمیتی یا لذت از داستان، بلکه همه با فیلم خالص برانگیخته شدند.»

این نقل قول، دلایل هیچکاک را نسبت به ساختن فیلم‌هایی در این زمینه نشان می‌دهد. از نظر او فیلم یک کل است که هر جزء آن و هر برش آن، ضروری است تا آن کل تحقق یابد. به همین دلیل است که فیلم‌های هیچکاک چفت و بستی محکم دارند. صحنه استحمام در فیلم روانی و برش سریع نماها، نه تنها در بازگفتن ماجرا مؤثر واقع می‌شود، بلکه در عین حال التهاب و فشار عظیمی به‌وجود می‌آورد که با تماشاگر تا آخرین لحظه فیلم به‌جا می‌ماند. در فیلم دلهره‌آور، هر صحنه باید چیزی بیش از بازگفتن داستان ارائه کند، به همین جهت است که در فیلم‌های هیچکاک هر صحنه و هر جزء آن از پیش به دقت ادراک و طرح‌ریزی می‌شود و هیچ چیز به دست تصادف یا بداهه‌پردازی به هنگام فیلم‌برداری سپرده نمی‌شود. از طرفی به نظر هیچکاک «دلهره، تعجب یا غافل‌گیری نیست». از نظر او در یک فیلم دلهره‌آور، تماشاگر در جریان آنچه که به‌وقوع خواهد پیوست قرار دارد، یعنی فاجعه‌ای که در انتظار قهرمان فیلم است برای تماشاگر مشهود و معلوم است؛ بنابراین می‌تواند در حادثه شرکت بجوید، با قهرمان هم‌ذات‌پنداری کند و التهابی فزاینده را تجربه کند. اما با تعجب و غافل‌گیری، التهابی وجود ندارد، جز بعد از روشن شدن حقیقت. تماشاگر ممکن است وقتی که هیولایی ناگهان از میان تاریکی ظاهر می‌گردد، از جای خود بپرد، ولی بعداً بی‌درنگ آرام می‌شود؛

اما با دلهره، دقایقی را که تماشاگر به انتظار می‌گذراند تا حادثه اجتناب‌ناپذیر سرانجام روی دهد، روی تماشاگر تأثیر دقیق‌تر و عمیق‌تری بر جا می‌گذارد و زمانی طولانی‌تر نیز دوام می‌یابد.

فیلم‌های بعدی هیچکاک یعنی پرندگان (۱۹۶۳) و مارنی (۱۹۶۴) در زمان خود چندان به گرمی استقبال نشدند (اگر چه در سال‌های بعد بیشتر مورد توجه قرار گرفتند، به‌ویژه آنکه خودِ هیچکاک نیز در سال‌های بعد به واسطه منتقدان - و بیشتر منتقدان فرانسوی - جایگاهی خاص در عرصه سینما برای خود دست و پا کرد). در واقع کم‌کم ستاره هیچکاک رو به افول می‌رفت و محبوبیتش در نزد تماشاگران رو به کاهش بود. هیچکاک آخرین فیلمش، توطئه خانوادگی، را در سال ۱۹۷۶ ساخت.

استاد بزرگ تاریخ سینما در ۲۹ آوریل ۱۹۸۰ چشم از جهان فروبست. در هرحال هیچکاک یکی از مهمترین فیلم سازان کلاسیک است که آثارش همیشه به عنوان نمونه و الگو برای فیلم‌سازان پس از او بوده است. کم نیستند فیلم‌سازان بزرگی که از هیچکاک به عنوان استادی غائب که فیلم‌هایش بهترین تدریس سینمایی برایشان بوده نام می‌برند و هیچکاک و فیلم هیچکاکی نیز چیزی نیست که به آسانی بتوان آن را از سینما جدا کرد.

نقد هیچکاک

مردی که زیاد می‌دانست-همهٔ آنچه بزرگان دربارهٔ «هیچ» می‌گویند

هیچکاک، به گونه‌ای شگفت‌انگیز استاد تعلیق، عاشق سینما و تعریف داستان‌هایش است. او، با تأثیر از اکسپرسیونیسم در مستأجر شخصیتش را نشان داد. «حق سکوت» نخستین فیلم ناطق خود را به اوج رساند و به فیلم‌های تعلیقی «ازگونهٔ تعقیب و گریز مانند مردی که زیاد می‌دانست، خرابکاری، ۳۹ پله، خانم ناپدید می‌شود ،...» پرداخت.

در زمان جنگ به هالیوود رفت و از اندوختهٔ فیلم‌های انگلیسی‌اش بهره برد و بنا به‌خواست علاقهٔ روز هالیوود، ملودرام روانشناسانه (طلسم‌شده)، فیلم نوآر (سوءظن، بدنام و طناب)، درام‌های مضطرب کننده روانشناسانه (مرد عوضی، سرگیجه و اعتراف می‌کنم) وحشت آور (روح و پرندگان) و فیلم‌های موفق تعقیبی (دستگیری دزد، مردی که زیاد می‌دانست و شمال با نورث‌وست) پرداخت.

طنز هیچکاک در دکور پائیزی بی‌مانند «دردسر هری» شکوفید. او با بکارگیری استادانهٔ تراولینگ، عمق میدان، استوری بورد و برداشت بلند از تجربه‌های خود لذت برد.

«برای فیلمسازان دستورکارهایی هست که باید با دلایل درست بکار برند. نیازی به مفاهیم ژرف نیست. من به پیام فیلم توجه ندارم. من مانند نقاشی هستم که گل می‌کشد. ساخت فیلم پول فراوان می‌خواهد که مال دیگران است. وجدانم می‌گوید باید پول را به آنها برگردانم. سینما پرده ایست که در برابر کلی صندلی باید آنرا پر کرد. باید تعلیق آفرید تا مردم دلسرد نشوند. اگر سیندرلا هم می‌ساختم تماشاگران زمانی خوشحال می‌شدند که در کالسکه، مرده‌ای می‌گذاشتم. تماشاگران برای برخی فیلم‌هایم از زور اضطراب فریاد می‌زنند. من از این پیشامد خوشم می‌آید. من روش داستانگویی را از خود داستان بیشتر دوست دارم.»

اینست مردی شوخ و بازیگوش، با تأثیر پربار بر هرکس و در هر جا.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

^[۵]فیلم‌شناسی

 

کارگردانی

شماره ۱۳ (۱۹۲۲) (ناتمام) همیشه به همسر خود بگویید (۱۹۲۳) پله‌ژر گاردن (۱۹۲۵) عقاب کوهستان (۱۹۲۶) (lost) مستأجر: داستان لندن مه‌آلود (۱۹۲۷) رینگ (۱۹۲۷) انحطاط (۱۹۲۷) همسر کشاورز (۱۹۲۸) سست‌عفاف (۱۹۲۸) شامپاین (۱۹۲۸) اهل جزیره من (۱۹۲۹) باج‌گیری (۱۹۲۹) جونو و پایکوک (۱۹۳۰) قتل! (۱۹۳۰) تماس الزتری (۱۹۳۰) دوز و کلک (۱۹۳۱) ماری (۱۹۳۱) غنی و غریب (۱۹۳۱) شماره هفده (۱۹۳۲) والتزس از وین (۱۹۳۴)

مردی که زیاد می‌دانست (۱۹۳۴) ۳۹ پله (۱۹۳۵) مامور مخفی (۱۹۳۶) خرابکاری (۱۹۳۶) جوان و بی‌گناه (۱۹۳۷) خانم ناپدید می‌شود (۱۹۳۸) مسافرخانه جامائیکا (۱۹۳۹) ربه‌کا (۱۹۴۰) خبرنگار خارجی (۱۹۴۰) آقا و خانم اسمیت (۱۹۴۱) سوءظن (۱۹۴۱) خراب‌کار (۱۹۴۲) سایه یک شک (۱۹۴۳) قایق نجات (۱۹۴۴) ماجرا ماداگاسکار (۱۹۴۴) سفر امن (۱۹۴۴) طلسم‌شده (۱۹۴۵) بدنام (۱۹۴۶) The Paradine Case (۱۹۴۷) طناب (۱۹۴۸)

در برج جدی (۱۹۴۹) صحنه وحشت (۱۹۵۰) غریبه‌ها در قطار (۱۹۵۱) اعتراف می‌کنم (۱۹۵۳) ام را به نشانه مرگ بگیر (۱۹۵۴) پنجره پشتی (۱۹۵۴) گرفتن یک دزد (۱۹۵۵) دردسر هری (۱۹۵۵) مردی که زیاد می‌دانست (۱۹۵۶) مرد عوضی (۱۹۵۶) سرگیجه (۱۹۵۸) شمال با نورث‌وست (۱۹۵۹) روانی (۱۹۶۰) پرندگان (۱۹۶۳) مارنی (۱۹۶۴) پرده پاره (۱۹۶۶) توپاز (۱۹۶۹) جنون (۱۹۷۲) توطئه خانوادگی (۱۹۷۶) شب کوتاه (۱۹۷۹) (کنسل شده)

 

 

بازیگری

• توطئه خانوادگی (۱۹۷۶) مردی که سایه بزرگی از او در پشت دری شیشه‌ای دیده می‌شود و به آرامی در حال گفتگوست. (آخرین حضور هیچکاک در فیلمهایش)
• جنون (۱۹۷۲)
• توپاز (۱۹۶۹) مردی که در فرودگاه روی صندلی چرخدار نشسته بود
• پرده پاره (۱۹۶۶)
• مارنی (۱۹۶۴) مردی که از اتاق هتل خارج می‌شود
• پرندگان (۱۹۶۳) مردی که با دو سگ از فروشگاه حیوانات خارج می‌شود
• روانی (۱۹۶۰) مردی که کلاه گاوچرانی دارد
• شمال با نورث‌وست (۱۹۵۹) مردی که به اتوبوس نمی‌رسد
• سرگیجه (۱۹۵۸) مردی که از کنار دفتر الستر عبور می‌کند
• مرد عوضی (۱۹۵۶) گویندهٔ مقدمه
• مردی که زیاد می‌دانست (۱۹۵۶) در مراکش (چند لحظه قبل از ترور برنارد) در حال تماشای آکروباسی در بین جمعیت دیده می‌شود
• دردسر هری (۱۹۵۵)
• برای گرفتن دزد (۱۹۵۵) مردی که در اتوبوس کنار جان رابی نشسته‌است
• ام را به نشانه مرگ بگیر (۱۹۵۴) مردی که در عکس قاب شده بر دیوار در جمع دانشجویان کالج نشسته است.
• پنجره پشتی (۱۹۵۴) مردی که در آپارتمان ترانه‌نویس ساعت کوک می‌کند
• اعتراف می‌کنم (۱۹۵۳) مردی که از بالای پله‌ها عبور می‌کند
• بیگانگان در ترن (۱۹۵۱) مردی که با یک ویولن سل سوار قطار می‌شود
• وحشت در صحنه (۱۹۵۰) مردی که در خیابان به ایو خیره می‌شود
• طناب (۱۹۴۸) مردی که بعد از تیتراژ فیلم در خیابان راه می‌رود
• طلسم‌شده (۱۹۴۵) مردی که آسانسور را ترک می‌کند
• سایه یک شک (۱۹۴۳) مردی که در قطار با کارت‌ها بازی می‌کند
• خرابکار (۱۹۴۲) مرد جلوی داروخانهٔ نیویورک
• سوءظن (۱۹۴۱) مردی که نامه پست می‌کند
• آقا و خانم اسمیت (۱۹۴۱) مردی که در خیابان از کنار دیوید اسمیت عبور می‌کند
• خبرنگار خارجی (۱۹۴۰) مردی که در خیابان روزنامه به دست دارد
• ربه‌کا (۱۹۴۰) مرد کنار باجهٔ تلفن
• خانم ناپدید می‌شود (۱۹۳۸) مرد داخل ایستگاه قطار لندن
• ۳۹ پله (۱۹۳۵)
• قتل (۱۹۳۰) مردی در خیابان
• حق‌السکوت (۱۹۲۹) مردی در مترو

 

آلفرد هیچکاک

سر آلفرد جوزف هیچکاک
زاده	۱۳ اوت ۱۸۹۹ لیتون ستون، لندن
درگذشته	۲۹ آوریل ۱۹۸۰ میلادی (۸۰ سال) لس آنجلس، کالیفرنیا ایالات متحده آمریکا
ملیت	انگلستان
زمینه فعالیت	کارگردانی و بازیگری
همسر	آلما لوسی رویل ۱۹۸۲ -۱۸۹۹
فرزندان	پاتریشیا هیچکاک (زاده ۱۹۲۸)
والدین	ویلیام هیچکاک اما جین ویلان

 

 

 

 

 

سر آلفرد جوزف هیچکاک (به انگلیسی: Alfred Hitchcock) (زاده ۱۸۹۹ - درگذشته ۱۹۸۰) کارگردانی بریتانیایی که فعالیت عمده‌اش در ایالات متحده آمریکا بوده است. هیچکاک بیشتر در زمینه فیلم‌های معمایی و دلهره‌آور فعالیت داشت. هیچکاک طی شش دهه، در ساخت بیش از پنجاه فیلم شرکت داشت (از فیلم‌های صامت تا فیلم‌های تکنی‌کالر) و تا به امروز به عنوان سرشناس‌ترین و محبوب‌ترین کارگردان فیلم‌های سینمایی شناخته می‌شود. از فیلم‌های معروف او می‌توان به سرگیجه، پنجره پشتی، شمال تا شمال غربی، روانی، بدنام، ربه‌کا و پرندگان اشاره کرد. او در سال ۱۹۵۶ تابعیت ایالات متحده آمریکا را پذیرفت. مجله مووی میکر (فیلم‌ساز) هیچکاک را تاثیرگذارترین فیلم‌ساز همه دوران‌ها معرفی کرد، و اکثریت قریب به اتفاق، او را یکی از مهمترین هنرمندان تاریخ سینما می‌شناسند.^[۱]نشریه معتبر سینمایی سایت اند ساوند آلفرد هیچکاک را، بهترین کارگردان تمام ادوار سینمای انگلستان معرفی کرده است.^[۲]مجله سینمایی توتال فیلم او را بزرگترین کارگردان سینمای جهان در تمام دوران‌ها برگزید.^[۳]در نظر سنجی بنیاد فیلم آمریکا ۴ فیلم آلفرد هیچکاک به نام‌های سرگیجه، روانی، شمال با نورث‌وست و پنجره پشتی در فهرست ۱۰۰ فیلم برتر تاریخ قرار گرفتند.

 

 

 

 

 

 

آغاز زندگی

هیچکاک در ۱۳ ماه آگوست سال ۱۸۹۹ در لندن متولد شد. وی پسر دوم از سه فرزندِ یک سبزی فروش به اسم « ویلیام هیچکاک » بود و خانواده‌اش به شدت کاتولیک بودند.

سال ۱۹۱۵ کارش را از یک استودیوی فیلمسازی در انگلستان، با سمت «طراح تیتراژ فیلم» شروع کرد. او که در آلمان تحت تأثیر سبک اکسپرسیونیسم قرار گرفته بود، در بریتانیا کارگردانی را آغاز نمود با وجود آنکه هیچکاک سبکی منحصربه‌فرد داشت اما از تأثیرپذیری او از سینمای سایر کشورها نمی‌توان چشم پوشید، به‌ویژه مکتب مونتاژ شوروی و آثار سرگئی آیزنشتاین، سینمای اکسپرسیونیستی آلمان و آثار مورنائو و فریتس لانگ و نیز فیلم‌ساز آمریکایی دیوید وارک گریفیث در دو اثر مهمش، تولد یک ملت و تعصب. این تأثیرپذیری نه تنها در گفته‌های خود هیچکاک، بلکه در نمونه‌ای‌ترین آثارش نیز مشهود است.^[۴]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

دوره حرفه‌ای

با شروع به کارگردانی، نام هیچکاک به سرعت مترادف با فیلم ساز ماهر، حرفه‌ای و نیز دلهره‌آور شد، فیلم سازی که در هر اثرش امضایش را نیز به جا می‌گذاشت. حتی در فیلم اولیه‌ای چون «مستأجر» که در آن، هیچکاک ویژگی‌های مختلف را با هم ترکیب کرد: آرایش تصویری نور و سایه، حرکات دوربین پیچیده‌ای که یادآور سینمای صامت آلمان بودند، تدوین استعاری مونتاژ شوروی با برش موازی رایج در سینمای آمریکا. در واقع هیچکاک در مستاجر نخستین اثر به طور مشخص هیچکاکی‌اش را خلق کرد. فیلمی که مورخین سینما، آن را یکی از چند فیلم برجسته و با اهمیت انگلستان در دهه بیست و نیز سینمای صامت انگلستان به شمار می‌آورند.

کار در سینمای صامت در رشد خلاقهٔ هیچکاک به عنوان یک فیلم ساز بسیار مؤثر و بااهمیت بود. او ضمن کار با فیلم صامت به اهمیت و ارزش تصاویر پی‌برد و دریافت که صدا تنها می‌تواند نقشی فرعی در ساختن فیلم ایفا کند. او خود در این زمینه گفته است:

«در اغلب فیلم‌هایی که این روزها ساخته می‌شود، کمتر می‌توان سینما یافت. اغلب این فیلم‌ها را من تصاویر مردمی که با یکدیگر صحبت می‌کنند می‌خوانم. وقتی که داستانی به وسیله سینما بازگویی می‌شود، فقط زمانی باید به گفتگو توسل جست که با تصاویر نتوان آن را بیان کرد. من همیشه ابتدا می‌کوشم تا داستان را به طریق سینمایی و به وسیله یک سلسله تصاویر بیان کنم...»

اما دلبستگی هیچکاک به سینمای صامت، مانع از این نشد که او با ورود صدا به سینما کنار نیاید (بر خلاف بسیاری)؛ بلکه او به خوبی توانست به کاربرد و اهمیت صدا، موسیقی و سکوت پی ببرد و اولین فیلم ناطق او یعنی حق‌السکوت (۱۹۲۹) نیز به خوبی نشان داد که هیچکاک قابلیتِ دراماتیکِ تکنولوژی جدید را درک می‌کند.

سرانجام هیچکاک از سال ۱۹۳۹ و پس از درخشش در سینمای انگلستان راهی هالیوود شد.

یکی از ویژگی‌های بارز فیلم‌های هیچکاک این است که خود او در همهٔ فیلم‌هایش در یک صحنه، هرچند بسیار کوتاه به عنوان بازیگر حضور دارد.

نکته مهم در مورد هیچکاک این است که وی هیچگاه به جایزه اسکار دست نیافته است. در سال ۱۹۴۰ فیلم ربه‌کا جایزه بهترین تولیدکنندگی را از آن سلزنیک کرد و تنها ۵ فیلم وی به نامهای قایق نجات، طلسم‌شده، پنجره پشتی، روانی و ربه‌کا نامزد اسکارگردید.

هیچکاک دربارهٔ فیلم‌های ترسناکی که ساخته می‌گوید:

من به مانند یک فیلسوف به مردم همان چیزی را می‌دهم که می‌خواهند. آنها دوست دارند که ترس و وحشت را تجربه کنند خوب، من هم همان را به آنها می‌دهم.

هیچکاک در سال ۱۹۳۹ برای ساخت فیلم ربه‌کا به پیشنهاد «دیوید. ا. سلزنیک»، تهیه‌کننده فیلم، به آمریکا رفت. با وجود اینکه هیچکاک با کار برای شاخه انگلیسی کمپانی پارامونت تا حدودی با نظام استودیویی هالیوود آشنا شده بود ولی کار در آمریکا آغازگر رابطه‌ای بغرنج با نظام استودیویی بود. هیچکاک به سازمان یافتگی استودیوها متکی بود، ولی در مقابل از مداخله تهیه‌کننده‌ها برمی‌آشفت. در این میان سلزنیک از همه بدتر بود زیرا او خود را شخصاً مالک تمام محصولاتش می‌دانست. هیچکاک هم تلاش می‌کرد به نوعی دست او را از سر فیلم‌هایش کوتاه کند؛ مثلاً در فیلم‌برداری تنها صحنه‌های لازم را فیلم‌برداری می‌کرد و در نتیجه نمی‌شد فیلم را به شیوه‌ای غیر از شیوه مورد نظر او تدوین کرد. هیچکاک به طور گسترده به ساخت فیلم برای کمپانی‌های مختلف آمریکایی پرداخت. از جمله مهمترین فیلم‌هایی که در این دوران ساخت می‌توان خرابکار (۱۹۴۲) و سایه یک شک (۱۹۴۳)، هر دو برای کمپانی یونیورسال، طلسم‌شده (۱۹۴۵) برای کمپانی سلزنیک اینترنشنال و بدنام (۱۹۴۶) محصول کمپانی «آر.ک. او» اشاره کرد.

 

اما در این میان، هیچکاک سعی داشت که خودش را از قیدوبندهای نظام استودیویی خلاص کند و به سینمایی مستقل که باب میلش بود بپردازد. او می‌خواست شیوه‌های مختلف را تجربه کند و به بررسی کارکرد و اهمیت بخش‌های مختلف تولید در فیلم سازی بپردازد. به همین خاطر در سال ۱۹۴۸ دست به تجربه‌ای نا متعارف و بلند پروازانه زد و فیلم طناب را با چند برداشت بسیار بلند و بدون تدوین ساخت. او سعی کرد در دو فیلم بعدی‌اش یعنی در برج جدی (۱۹۴۹) و وحشت صحنه (۱۹۵۰) نیز، تجربه‌های مشابهی را آزمایش کند، اما شکست این فیلم‌ها سرانجام به او آموخت که: «فیلم باید تدوین شود. به عنوان یک تجربه طناب را می‌توان بخشید، اما بی تردید وقتی که من در به کار بردن چنین تکنیکی در در برج جدی اصرار ورزیدم، کاری اشتباه بود.»

هیچکاک با فیلم موفق و نسبتاً پر فروش بیگانگان در ترن (۱۹۵۱)، بر اساس رمانی به همین نام اثر پاتریشیا های‌اسمیت وارد دهه ۱۹۵۰ شد. عمده فیلم‌هایی که هیچکاک در این دهه ساخت فیلم‌های خوب و موفقی بودند. از جمله این فیلم‌ها دستگیری یک دزد (۱۹۵۴)، بازسازی مردی که زیاد می‌دانست (۱۹۵۵) و سه فیلم که شاید روشن‌ترین تجسمِ جهان هیچکاک باشند: پنجره پشتی (۱۹۵۴)، سرگیجه (۱۹۵۸) و شمال با نورث‌وست (۱۹۵۹).

او از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۲ مجموعه سریالی تحت عنوان «آلفرد هیچکاک تقدیم می‌کند» را کارگردانی کرد که در این فیلم‌ها او به عنوان راوی داستان در فیلم حاضر می‌شد.

هیچکاک در پنجره پشتی (پنجره رو به حیاط) به موضوع دیدزدن و چشم‌چرانی پرداخت، کاری که معتقد بود خودش به عنوان یک فیلم‌ساز انجام می‌دهد، یعنی کنکاش زندگی آدم‌ها و احساسات، عواطف، ترس‌ها و بدجنسی‌ها و گناه‌هایشان و ... . هیچکاک در پاسخ به ایرادی که از نظر اخلاقی به فیلم پنجره پشتی گرفتند گفت:

«هیچ چیز نمی‌توانست مرا از ساختن این فیلم بازدارد، چون که عشق من به سینما از هر ملاحظه‌ای قویتر است.»

هیچکاک فیلم سرگیجه را که بدون شک یکی از بهترین فیلم‌هایش است، بر اساس داستان «از میان مردگان» نوشته بوالو- نارسژاک ساخت. این فیلم که از اولین نمونه‌های عالی فیلم‌های تغییر شخصیت و جنایت‌های پیچیده و از پیش طرح‌ریزی شده بود توجه همگان را جلب کرد. فیلم شمال با نورث‌وست نیز فیلمی جالب و سنگین از نوع تریلرهای سیاسی، جنایی با رگه‌هایی از طنز خاص هیچکاکی بود که هیچکاک آن را با هزینه‌ای زیاد برای کمپانی «ام.جی. ام» (مترو گلدوین مایر) ساخت. موفقیت این فیلم موجب شد که هیچکاک با سربلندی وارد دهه ۱۹۶۰ شود.

تمبر یادبود آلفرد هیچکاک - انتشار در سال ۱۹۹۸ - آمریکا

هیچکاک در سال ۱۹۶۰، با وام‌گیری از برنامه‌ریزی تولید، فیلم‌برداری سیاه و سفید و داستانی هولناک، فیلم «روانی» را ساخت. روانی با ترکیب مونتاژدرخشان، حرکات طولانی دوربین و نیز تغییر دراماتیک همذات پنداری تماشاگر، ضمناً نشانگر تکنیک‌های پخته هیچکاک نیز بود. هیچکاک خود دربارهٔ این فیلم گفته است:

«رضایت اصلی من در این است که فیلم تأثیری روی تماشاگران گذاشت، و من این تأثیر را خیلی مهم تلقی می‌کنم. من به موضوع توجهی ندارم، به بازی نیز اهمیتی نمی‌دهم، اما برای تکه‌های فیلم، فیلم برداری، نوار صدا و همه اجزاء تکنیکی که باعث شد تا تماشاگران از ترس فریاد برآورند، ارزش قائلم. احساس می‌کنم که خیلی رضایت بخش است چنانچه بتوانیم هنر سینما را برای به دست آوردن چیزی از عاطفه توده مردم به کار ببریم و با روح بی تردید، به چنین توفیقی نائل شدیم. نه پیامی در این فیلم بود تا تماشاگران را برانگیزد، نه بازی با اهمیتی یا لذت از داستان، بلکه همه با فیلم خالص برانگیخته شدند.»

این نقل قول، دلایل هیچکاک را نسبت به ساختن فیلم‌هایی در این زمینه نشان می‌دهد. از نظر او فیلم یک کل است که هر جزء آن و هر برش آن، ضروری است تا آن کل تحقق یابد. به همین دلیل است که فیلم‌های هیچکاک چفت و بستی محکم دارند. صحنه استحمام در فیلم روانی و برش سریع نماها، نه تنها در بازگفتن ماجرا مؤثر واقع می‌شود، بلکه در عین حال التهاب و فشار عظیمی به‌وجود می‌آورد که با تماشاگر تا آخرین لحظه فیلم به‌جا می‌ماند. در فیلم دلهره‌آور، هر صحنه باید چیزی بیش از بازگفتن داستان ارائه کند، به همین جهت است که در فیلم‌های هیچکاک هر صحنه و هر جزء آن از پیش به دقت ادراک و طرح‌ریزی می‌شود و هیچ چیز به دست تصادف یا بداهه‌پردازی به هنگام فیلم‌برداری سپرده نمی‌شود. از طرفی به نظر هیچکاک «دلهره، تعجب یا غافل‌گیری نیست». از نظر او در یک فیلم دلهره‌آور، تماشاگر در جریان آنچه که به‌وقوع خواهد پیوست قرار دارد، یعنی فاجعه‌ای که در انتظار قهرمان فیلم است برای تماشاگر مشهود و معلوم است؛ بنابراین می‌تواند در حادثه شرکت بجوید، با قهرمان هم‌ذات‌پنداری کند و التهابی فزاینده را تجربه کند. اما با تعجب و غافل‌گیری، التهابی وجود ندارد، جز بعد از روشن شدن حقیقت. تماشاگر ممکن است وقتی که هیولایی ناگهان از میان تاریکی ظاهر می‌گردد، از جای خود بپرد، ولی بعداً بی‌درنگ آرام می‌شود؛

اما با دلهره، دقایقی را که تماشاگر به انتظار می‌گذراند تا حادثه اجتناب‌ناپذیر سرانجام روی دهد، روی تماشاگر تأثیر دقیق‌تر و عمیق‌تری بر جا می‌گذارد و زمانی طولانی‌تر نیز دوام می‌یابد.

فیلم‌های بعدی هیچکاک یعنی پرندگان (۱۹۶۳) و مارنی (۱۹۶۴) در زمان خود چندان به گرمی استقبال نشدند (اگر چه در سال‌های بعد بیشتر مورد توجه قرار گرفتند، به‌ویژه آنکه خودِ هیچکاک نیز در سال‌های بعد به واسطه منتقدان - و بیشتر منتقدان فرانسوی - جایگاهی خاص در عرصه سینما برای خود دست و پا کرد). در واقع کم‌کم ستاره هیچکاک رو به افول می‌رفت و محبوبیتش در نزد تماشاگران رو به کاهش بود. هیچکاک آخرین فیلمش، توطئه خانوادگی، را در سال ۱۹۷۶ ساخت.

استاد بزرگ تاریخ سینما در ۲۹ آوریل ۱۹۸۰ چشم از جهان فروبست. در هرحال هیچکاک یکی از مهمترین فیلم سازان کلاسیک است که آثارش همیشه به عنوان نمونه و الگو برای فیلم‌سازان پس از او بوده است. کم نیستند فیلم‌سازان بزرگی که از هیچکاک به عنوان استادی غائب که فیلم‌هایش بهترین تدریس سینمایی برایشان بوده نام می‌برند و هیچکاک و فیلم هیچکاکی نیز چیزی نیست که به آسانی بتوان آن را از سینما جدا کرد.

نقد هیچکاک

مردی که زیاد می‌دانست-همهٔ آنچه بزرگان دربارهٔ «هیچ» می‌گویند

هیچکاک، به گونه‌ای شگفت‌انگیز استاد تعلیق، عاشق سینما و تعریف داستان‌هایش است. او، با تأثیر از اکسپرسیونیسم در مستأجر شخصیتش را نشان داد. «حق سکوت» نخستین فیلم ناطق خود را به اوج رساند و به فیلم‌های تعلیقی «ازگونهٔ تعقیب و گریز مانند مردی که زیاد می‌دانست، خرابکاری، ۳۹ پله، خانم ناپدید می‌شود ،...» پرداخت.

در زمان جنگ به هالیوود رفت و از اندوختهٔ فیلم‌های انگلیسی‌اش بهره برد و بنا به‌خواست علاقهٔ روز هالیوود، ملودرام روانشناسانه (طلسم‌شده)، فیلم نوآر (سوءظن، بدنام و طناب)، درام‌های مضطرب کننده روانشناسانه (مرد عوضی، سرگیجه و اعتراف می‌کنم) وحشت آور (روح و پرندگان) و فیلم‌های موفق تعقیبی (دستگیری دزد، مردی که زیاد می‌دانست و شمال با نورث‌وست) پرداخت.

طنز هیچکاک در دکور پائیزی بی‌مانند «دردسر هری» شکوفید. او با بکارگیری استادانهٔ تراولینگ، عمق میدان، استوری بورد و برداشت بلند از تجربه‌های خود لذت برد.

«برای فیلمسازان دستورکارهایی هست که باید با دلایل درست بکار برند. نیازی به مفاهیم ژرف نیست. من به پیام فیلم توجه ندارم. من مانند نقاشی هستم که گل می‌کشد. ساخت فیلم پول فراوان می‌خواهد که مال دیگران است. وجدانم می‌گوید باید پول را به آنها برگردانم. سینما پرده ایست که در برابر کلی صندلی باید آنرا پر کرد. باید تعلیق آفرید تا مردم دلسرد نشوند. اگر سیندرلا هم می‌ساختم تماشاگران زمانی خوشحال می‌شدند که در کالسکه، مرده‌ای می‌گذاشتم. تماشاگران برای برخی فیلم‌هایم از زور اضطراب فریاد می‌زنند. من از این پیشامد خوشم می‌آید. من روش داستانگویی را از خود داستان بیشتر دوست دارم.»

اینست مردی شوخ و بازیگوش، با تأثیر پربار بر هرکس و در هر جا.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

^[۵]فیلم‌شناسی

 

کارگردانی

شماره ۱۳ (۱۹۲۲) (ناتمام) همیشه به همسر خود بگویید (۱۹۲۳) پله‌ژر گاردن (۱۹۲۵) عقاب کوهستان (۱۹۲۶) (lost) مستأجر: داستان لندن مه‌آلود (۱۹۲۷) رینگ (۱۹۲۷) انحطاط (۱۹۲۷) همسر کشاورز (۱۹۲۸) سست‌عفاف (۱۹۲۸) شامپاین (۱۹۲۸) اهل جزیره من (۱۹۲۹) باج‌گیری (۱۹۲۹) جونو و پایکوک (۱۹۳۰) قتل! (۱۹۳۰) تماس الزتری (۱۹۳۰) دوز و کلک (۱۹۳۱) ماری (۱۹۳۱) غنی و غریب (۱۹۳۱) شماره هفده (۱۹۳۲) والتزس از وین (۱۹۳۴)

مردی که زیاد می‌دانست (۱۹۳۴) ۳۹ پله (۱۹۳۵) مامور مخفی (۱۹۳۶) خرابکاری (۱۹۳۶) جوان و بی‌گناه (۱۹۳۷) خانم ناپدید می‌شود (۱۹۳۸) مسافرخانه جامائیکا (۱۹۳۹) ربه‌کا (۱۹۴۰) خبرنگار خارجی (۱۹۴۰) آقا و خانم اسمیت (۱۹۴۱) سوءظن (۱۹۴۱) خراب‌کار (۱۹۴۲) سایه یک شک (۱۹۴۳) قایق نجات (۱۹۴۴) ماجرا ماداگاسکار (۱۹۴۴) سفر امن (۱۹۴۴) طلسم‌شده (۱۹۴۵) بدنام (۱۹۴۶) The Paradine Case (۱۹۴۷) طناب (۱۹۴۸)

در برج جدی (۱۹۴۹) صحنه وحشت (۱۹۵۰) غریبه‌ها در قطار (۱۹۵۱) اعتراف می‌کنم (۱۹۵۳) ام را به نشانه مرگ بگیر (۱۹۵۴) پنجره پشتی (۱۹۵۴) گرفتن یک دزد (۱۹۵۵) دردسر هری (۱۹۵۵) مردی که زیاد می‌دانست (۱۹۵۶) مرد عوضی (۱۹۵۶) سرگیجه (۱۹۵۸) شمال با نورث‌وست (۱۹۵۹) روانی (۱۹۶۰) پرندگان (۱۹۶۳) مارنی (۱۹۶۴) پرده پاره (۱۹۶۶) توپاز (۱۹۶۹) جنون (۱۹۷۲) توطئه خانوادگی (۱۹۷۶) شب کوتاه (۱۹۷۹) (کنسل شده)

 

 

بازیگری

• توطئه خانوادگی (۱۹۷۶) مردی که سایه بزرگی از او در پشت دری شیشه‌ای دیده می‌شود و به آرامی در حال گفتگوست. (آخرین حضور هیچکاک در فیلمهایش)
• جنون (۱۹۷۲)
• توپاز (۱۹۶۹) مردی که در فرودگاه روی صندلی چرخدار نشسته بود
• پرده پاره (۱۹۶۶)
• مارنی (۱۹۶۴) مردی که از اتاق هتل خارج می‌شود
• پرندگان (۱۹۶۳) مردی که با دو سگ از فروشگاه حیوانات خارج می‌شود
• روانی (۱۹۶۰) مردی که کلاه گاوچرانی دارد
• شمال با نورث‌وست (۱۹۵۹) مردی که به اتوبوس نمی‌رسد
• سرگیجه (۱۹۵۸) مردی که از کنار دفتر الستر عبور می‌کند
• مرد عوضی (۱۹۵۶) گویندهٔ مقدمه
• مردی که زیاد می‌دانست (۱۹۵۶) در مراکش (چند لحظه قبل از ترور برنارد) در حال تماشای آکروباسی در بین جمعیت دیده می‌شود
• دردسر هری (۱۹۵۵)
• برای گرفتن دزد (۱۹۵۵) مردی که در اتوبوس کنار جان رابی نشسته‌است
• ام را به نشانه مرگ بگیر (۱۹۵۴) مردی که در عکس قاب شده بر دیوار در جمع دانشجویان کالج نشسته است.
• پنجره پشتی (۱۹۵۴) مردی که در آپارتمان ترانه‌نویس ساعت کوک می‌کند
• اعتراف می‌کنم (۱۹۵۳) مردی که از بالای پله‌ها عبور می‌کند
• بیگانگان در ترن (۱۹۵۱) مردی که با یک ویولن سل سوار قطار می‌شود
• وحشت در صحنه (۱۹۵۰) مردی که در خیابان به ایو خیره می‌شود
• طناب (۱۹۴۸) مردی که بعد از تیتراژ فیلم در خیابان راه می‌رود
• طلسم‌شده (۱۹۴۵) مردی که آسانسور را ترک می‌کند
• سایه یک شک (۱۹۴۳) مردی که در قطار با کارت‌ها بازی می‌کند
• خرابکار (۱۹۴۲) مرد جلوی داروخانهٔ نیویورک
• سوءظن (۱۹۴۱) مردی که نامه پست می‌کند
• آقا و خانم اسمیت (۱۹۴۱) مردی که در خیابان از کنار دیوید اسمیت عبور می‌کند
• خبرنگار خارجی (۱۹۴۰) مردی که در خیابان روزنامه به دست دارد
• ربه‌کا (۱۹۴۰) مرد کنار باجهٔ تلفن
• خانم ناپدید می‌شود (۱۹۳۸) مرد داخل ایستگاه قطار لندن
• ۳۹ پله (۱۹۳۵)
• قتل (۱۹۳۰) مردی در خیابان
• حق‌السکوت (۱۹۲۹) مردی در مترو

 

http://sinmairani.blog.ir

زندگینامه ی هومن سیدی

هومن سیدی
نشست خبری فیلم خشم و هیاهو (جشنواره فیلم فجر ۳۴ام)
زمینه فعالیت	بازیگر، کارگردان، نویسنده
تولد	۱ فروردین ۱۳۵۹ (۳۶ سال) رشت
ملیت	ایرانی
همسر(ها)	آزاده صمدی(۱۳۸۵–۱۳۹۲) جدا شده

هومن سیدی (زاده ۱۳۵۹ در رشت) کارگردان، فیلمنامه‌نویس و بازیگر سینما و تئاتر و تلویزیون ایرانی است.

زندگی‌نامه

هومن سیدی فرزند دوم خانواده است او ۲ برادر (حامد و هامون) و یک خواهر (هیلدا) دارد. مادرش بازنشسته نیروی دریایی است و پدرش بازنشسته بانک کشاورزی.^[۱] پس از پایان دوره متوسطه و دریافت دیپلم گرافیک کار خود را با حضور در کلاس‌های انجمن سینمای جوان رشت و ساخت چند فیلم کوتاه آغاز کرد. سپس به تهران آمد و در کلاس‌های بازیگری کارنامه با مدیریت پرویز پرستویی شرکت کرد. هومن سیدی در سال ۱۳۸۵ با آزاده صمدی ازدواج کرد. وی در سال ۱۳۹۲از آزاده صمدی جدا شد.^[۲]

سیدی نخستین فعالیت حرفه‌ای‌اش را با حضور در فیلم یک تکه نان در کنار رضا کیانیان تجربه کرد و سپس نقش کوتاهی را در چهارشنبه‌سوری اصغر فرهادی ایفا کرد. برای بازی در نقش اصلی پابرهنه در بهشت بهرام توکلی انتخاب شد. این فیلم اولین فیلم بلند بهرام توکلی بود که باعث شهرت او به عنوان کارگردانی متفکر شد و سیدی هم کاندیدای جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد در جشن خانه سینما شد. هومن سیدی در زمینه تئاتر هم در همسایه آقا و مشروطه بانو دو اثرحسین کیانی به ایفای نقش پرداخت. در کارنامه هنری او بازی در سریال راه بی‌پایان ساخته همایون اسعدیان و تله‌فیلم سایاب محمدعلی سجادی به چشم می‌خورد (سایاب به معنی سایه و آب بر مبنای فیلمنامه‌ای از بهرام توکلی). او در سریال راه بی پایان و سی امین روز با همسر سابقش آزاده صمدی همبازی بود. از کارهای دیگر او بازی در سریال تا ثریا ساخته سیروس مقدم و تله فیلم سایه ساخته روح‌الله حجازی را می‌توان نام برد. ضمن بردن جایزه بازیگری از انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران همچنین در سی و سومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در بخش سودای سیمرغ به هومن سیدی برای فیلم من دیه گو مارادونا هستم تعلق گرفت.^[۳]

کارگردانی

هومن سیدی پس از ساخت چند فیلم کوتاه (از جمله: ۳۵ متری سطح آب و دندان آبی که به خاطر آنها جوایز متعددی از جشنواره فیلم کوتاه تهران کسب کرد) اولین فیلم بلند خود را در سال ۱۳۸۹ با نام آفریقا کارگردانی کرد. این فیلم در بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر (بخش آثار ویدئویی) جایزه بهترین فیلم و بهترین بازیگر نقش اول زن (آزاده صمدی) را از آن خود کرد. سیدی به غیر از کارگردانی، به عنوان نویسنده و تدوینگر نیز در این اثر حضور داشت. شهاب حسینی یکی از بازیگران این فیلم است که تنها ده کلمه دیالوگ می‌گوید و کم دیالوگ‌ترین نقش اصلی عمرش را بازی می‌کند. منتقدان سینمای ایران آفریقا را در زمرهٔ آثار سینمای نئو نوآر ایران برشمرده‌اند. همچنین برخی هومن سیدی را ادامه دهنده سبک اصغر فرهادی می‌دانند (البته با دکوپاژ و قاب‌بندی‌های متفاوت و غیرکلاسیک) او هم چنین نویسنده و کارگردان تئاتر روایت ناتمام یک فصل معلق بوده است.^[۴] او در دو فیلم بلند اولش بازیگر جدیدی مثل امیر جدیدی را به سینمای ایران معرفی کرد. هومن سیدی برای کارگردانی فیلمهای آفریقا و سیزده و اعترافات ذهن خطرناک من و خشم و هیاهو جوایز متعددی از جشنواره‌های فجر و ورشوی لهستان و پوسان کره جنوبی و شانگهای چین و جشنواره فیلم شهر دریافت کرده است.

 

 

حواشی

• فیلم سیزده با سرمایه گزاری مستقیم بابک زنجانی تولید شده که دومین سرمایه‌گذاری مستقیم بابک زنجانی پس از فیلم هیچ کجا هیچ‌کس در سینمای ایران است.^[۵]
• سیدی پس از حذف فیلم سیزده از جشنواره برلین، در اظهار نظری انتقادی از بابک زنجانی، سرمایه‌گذار فیلم، بیان کرد: چرا باید به خاطر اینکه این آقا تحریم است فیلم من از جشنواره برلین کنار گذاشته شود؟ من چرا به خاطرش آسیب بخورم؟^[۶]

آثار سینمایی

 

بازیگری

• کمدی انسانی(محمد هادی کریمی۱۳۹۵)

• مادری (۱۳۹۴)
• اینجا کسی نمی‌میرد (حسین کندری ۱۳۹۴)
• پل خواب (اکتای براهنی ۱۳۹۴)
• بوفالو (کاوه سجادی حسینی ۱۳۹۳)
• در مدت معلوم (وحید امیرخانی ۱۳۹۳)
• من دیه گو مارادونا هستم (بهرام توکلی ۱۳۹۳)
• نیمرخ‌ها (ایرج کریمی ۱۳۹۳)
• خط ویژه (مصطفی کیایی ۱۳۹۲)
• شب بیرون (کاوه سجادی حسینی ۱۳۹۱)
• آزادراه (عباس رافعی ۱۳۸۹)
• یک وجب از آسمان (علی وزیریان ۱۳۸۷)
• زخم شانه حوا (حسین قناعت ۱۳۸۶)
• آنکه دریا می‌رود (آرش معیریان ۱۳۸۵)
• پابرهنه در بهشت (بهرام توکلی ۱۳۸۴)
• چهارشنبه سوری (اصغر فرهادی ۱۳۸۴)
• یک تکه نان (کمال تبریزی ۱۳۸۳)

 

کارگردانی

• خشم و هیاهو (۱۳۹۴)
• اعترافات ذهن خطرناک من (۱۳۹۳)
• سیزده (۱۳۹۱)
• آفریقا (۱۳۸۹)

 

آثار تلویزیونی

 

مجموعه‌های تلویزیونی

• سرزمین کهن (کمال تبریزی ۱۳۹۲)
• مهرآباد (سید فرید سجادی حسینی ۱۳۹۲)
• تا ثریا (سیروس مقدم ۱۳۹۰)
• حیرانی (امید بنکدار و کیوان علیمحمدی ۱۳۹۰)
• سی امین روز (جواد افشار ۱۳۸۹)
• راه بی پایان (همایون اسعدیان ۱۳۸۶)

فیلم تلویزیونی

• دونده (اصغر هاشمی)
• ترم زمستانی
• داستان ما، قصه تو
• قصه داوود و قمری
• بیلیارد
• سایه (روح‌الله حجازی)
• سرقت ادبی
• اگر باران ببارد (روح‌الله حجازی)
• در آغاز یک روز (بهرام توکلی)
• سایاب (محمد علی سجادی)
• جاده متروک (علی شاه حاتمی)

تئاتر

• نمایش روایت ناتمام یک فصل معلق (۱۳۹۱٬۱۳۹۲) (کارگردان و بازیگر)
• نمایش مشروطه بانو (۱۳۹۰) (بازیگر)
• نمایش قاتل بی رحم، هسه کارلسون (مسعود رایگان)^[۷]
• نمایش همسایه آقا (۱۳۸۵) (بازیگر)

 

http://sinmairani.blog.ir

زندگینامه ی کمال تبریزی

کمال تبریزی

 

 

کمال مصفای تبریزی (زادهٔ ۵ مهر ۱۳۳۸، تهران) کارگردان ایرانی است.

 

زندگی

تبریزی فارغ‌التحصیل رشتهٔ سینما و تلویزیون از دانشگاه هنر است. او تا به حال در رشته‌های تدوین، تهیه و تولید، صحنه و لباس، فیلم‌برداری، فیلمنامه و کارگردانی فعالیت کرده است. او یکی از دانشجویان شرکت‌کننده در ماجرای اشغال سفارت آمریکا در ایران است.^[۱]

فعالیت‌ها

• شروع فعالیت در سینمای آزاد تهران در سال ۱۳۵۸.
• مسئول بخش آموزش مرکز اسلامی آموزش فیلم‌سازی از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲.
• شروع فعالیت سینمایی با فیلم آوای غیب (سعید حاجی میری) به عنوان فیلم‌بردار در سال ۱۳۶۲.

کارگردان

سینما

سال	نام فیلم	یادداشت و زمان پخش
۱۳۹۴	امکان مینا	۱۳ مرداد ۱۳۹۵
۱۳۹۳	طعم شیرین خیال	۲۰ اسفند ۱۳۹۳
۱۳۹۲	طبقه حساس	۱۵ اسفند ۱۳۹۲
۱۳۸۹	خیابان‌های آرام
۱۳۸۸	دونده زمین	پروژه سینمایی مشترک با ژاپن
۱۳۸۷	از رئیس‌جمهور پاداش نگیرید	در سال ۱۳۹۴ اکران شد
۱۳۸۶	همیشه پای یک زن در میان است	۹۲۴٬۳۰۰٬۰۰۰ تومان فروش در سال ۸۶
۱۳۸۳	یک تکه نان
۱۳۸۲	مارمولک
۱۳۸۱	فرش باد	پروژه سینمایی مشترک با ژاپن
۱۳۸۱	گاهی به آسمان نگاه کن
۱۳۸۱	فرش باد
۱۳۷۷	شیدا
۱۳۷۶	مهر مادری
۱۳۷۴	لیلی با من است
۱۳۷۲	پایان کودکی (کودک قهرمان)
۱۳۶۹	در مسلخ عشق
۱۳۶۷	عبور

سریال‌های تلویزیونی

• سرزمین کهن
• ابله (۱۳۹۳، شبکه نمایش خانگی)
• شهریار (۱۳۸۴)
• دوران سرکشی (۱۳۸۰)
• قصه‌های رودخانه (تولید مشترک با کشور مالزی)

جوایز

خارجی

• برندهٔ جایزهٔ بهترین فیلم برای فیلم مارمولک از جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم سیدنی ۲۰۰۵
• برندهٔ جایزهٔ بهترین فیلم آسیایی برای فیلم مارمولک از جشنواره بین‌المللی فیلم مونترال ۲۰۰۴
• برندهٔ جایزهٔ بزرگ صندوق کودکان آلمان برای فیلم مهر مادری از جشنواره فیلم برلین ۱۹۹۹
• برندهٔ جایزهٔ سی‌پی‌ای برای فیلم مهر مادری از جشنوارهٔ بین‌المللی سینمای جوان کاسل ۱۹۹۹
• نامزد جایزهٔ استاربوی برای فیلم مهر مادری از جشنوارهٔ بین‌المللی فیلم کودکان اولو ۱۹۹۹

داخلی

• برنده سیمرغ بلورین جایزه ویژه هیئت داوران برای فیلم مارمولک
• برنده سیمرغ بلورین فیلم منتخب تماشاگران برای فیلم مارمولک

دوره ۲۲ جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) - سال ۱۳۸۲

• کاندید سیمرغ بلورین فیلم منتخب تماشاگران برای فیلم گاهی به آسمان نگاه کن

دوره ۲۱ جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) - سال ۱۳۸۱

• کاندید سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی برای فیلم گاهی به آسمان نگاه کن

دوره ۲۱ جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) - سال ۱۳۸۱

• کاندید سیمرغ بلورین بهترین اثر هنر و تجربه برای فیلم فرش باد

دوره ۲۱ جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) - سال ۱۳۸۱

• برنده سیمرغ بلورین جایزه ویژه هیئت داوران برای فیلم فرش باد

دوره ۲۱ جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) - سال ۱۳۸۱

• برنده سیمرغ بلورین فیلم منتخب تماشاگران برای فیلم فرش باد

دوره ۲۱ جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) - سال ۱۳۸۱

• برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه برای فیلم لیلی با من است

دوره ۱۴ جشنواره فیلم فجر (مسابقه سینمای ایران) - سال ۱۳۷۴

• کاندید سیمرغ بلورین بهترین فیلم اول و دوم برای فیلم عبور

دوره ۷ جشنواره فیلم فجر (فیلم‌های اول و دوم) - سال ۱۳۶۷

• برنده تندیس زرین فیلم منتخب انجمن نویسندگان و منتقدان برای فیلم فرش باد

دوره ۷ جشن خانه سینما (مسابقه) - سال ۱۳۸۲

• کاندید لوح زرین بهترین کارگردان سال برای فیلم فرش باد
• دوره ۴ منتخب سایت ایران آکتور (بهترین‌های سال) - سال ۱۳۸۳
• دومین فیلم سال (لیلی با من است)
• دوره ۱۱ منتخب نویسندگان و منتقدان (بهترین‌های سال) - سال ۱۳۷۵
• ششمین فیلم سال (فرش باد)
• دوره ۱۸ منتخب نویسندگان و منتقدان (بهترین‌های سال) - سال ۱۳۸۲
• هشتمین فیلم سال پایان کودکی (کودک قهرمان)
• دوره ۹ منتخب نویسندگان و منتقدان (بهترین‌های سال) - سال ۱۳۷۳
• هشتمین فیلم سال (مهر مادری)
• دوره ۱۳ منتخب نویسندگان و منتقدان (بهترین‌های سال) - سال ۱۳۷۷

 

http://sinmairani.blog.ir

زندگینامه ی اصغر فرهادی

اصغر فرهادی کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی است

 

بیوگرافی اصغر فرهادی:

اصغر فرهادی
تولد اصغر فرهادی: ۱۷ اردیبهشت ۱۳۵۱ 
محل تولد: خمینی‌شهر اصفهان ایران
تحصیلات اصغر فرهادی: فوق لیسانس تئاتر از دانشگاه تربیت مدرس
زمینه فعالیت: سینما
همسر اصغر فرهادی: پریسا بخت‌آور
فرزندان اصغر فرهادی: سارینا فرهادی، ساغر فرهادی

 

زندگینامه اصغر فرهادی:

اصغر فرهادی (زادهٔ ۱۳۵۱ در خمینی شهر) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی است. اصغر فرهادی برنده سه جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی در سال‌های ۱۳۸۴، ۱۳۸۷ و ۱۳۸۹ شده‌است. خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین به عنوان بهترین کارگردان برای فیلم دربارهٔ الی و خرس طلایی جشنواره برلین به خاطر فیلم جدایی نادر از سیمین از دیگر افتخارات فرهادی است. اصغر فرهادی همچنین برنده جایزه بهترین فیلم خارجی در جشنواره گلدن گلوب سال ۲۰۱۲ میلادی به خاطر کارگردانی و نویسندگی فیلم جدایی نادر از سیمین شد.

 

اصغر فرهادی اولین فیلمساز ایرانی است که توانسته‌است این جایزه را به خود اختصاص دهد.

 

اصغر فرهادی پس از گذراندن دوره لیسانس در رشته تئاتر از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران، مدرک فوق لیسانس خود در همین رشته را از دانشگاه تربیت مدرس دریافت کرد. اصغر فرهادی فعالیت در سینما را از سال ۱۳۶۵ در انجمن سینمای جوان اصفهان آغاز کرد. نخستین حضور حرفه‌ای او در سینما در فیلم ارتفاع پست ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا در سال ۱۳۸۰ به عنوان فیلمنامه‌نویس بود.

 

اصغر فرهادی برنده سه جایزه سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی شده‌است

 

حاشیه‌های اصغر فرهادی:

بیشتر منتقدین و اهالی سینما مهمترین ساخته های اصغر فرهادی را فیلم های درباره الی و جدایی نادر از سیمین می‌دانند دربارهٔ الی پیش از آغاز بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر به دلیل بازی گلشیفته فراهانی در آن توسط مقامات وزارت ارشاد از جشنواره کنار گذاشته شد. سرانجام دستور حضور فیلم در جشنواره پس از رایزنی‌های نهادهای غیردولتی سینما و برخی داوران جشنواره و در پی درخواست مشاور امور هنری رئیس‌جمهور وقت به وزیر ارشاد صادر شد. پس از آن هم در حالی که فیلم از وزارت ارشاد پروانهٔ نمایش داشت و در برنامهٔ اکران نوروز قرار داشت، به دلایل نامعلومی از اکران آن جلوگیری شد که البته پس از گذشت نزدیک به چهارماه توقیف بی‌دلیل سرانجام اکران شد.

 

اصغر فرهادی در چهاردهمین جشن خانه سینما و پس از دریافت جایزه بهترین کارگردانی برای فیلم دربارهٔ الی گفت: «ای کاش وضع مملکت طوری شود که گلشیفته (فراهانی) بتواند برگردد، امیدوارم که بهرام بیضایی برگردد، امیر نادری بتواند در ایران فیلم بسازد و امیدوارم که جعفر پناهی هم بتواند در ایران فیلم بسازد.» به‌دنبال انتشار این سخنان، بی‌درنگ رسانه‌های خبری وابسته یا نزدیک به اصول‌گرایان و تندروها واکنش‌های تندی از خود نشان دادند.

 

وب‌گاه جهان‌نیوز از لغو پروانه ساخت فیلم جدید اصغر فرهادی با عنوان جدایی نادر از سیمین به دلیل «اظهارات ساختارشکنانه»اش خبر داد، و وب‌گاه هنرنیوز متعلق به هیئت اسلامی هنرمندان نیز خبر داد که مجوز فیلم او با دستور مستقیم سیدعلیرضا سجادپور، مدیرکل اداره کل نظارت و ارزشیابی سینمای حرفه‌ای وزارت ارشاد، لغو شده‌است. خبرگزاری فارس در یادداشتی ادعا کرد که اصغر فرهادی در جشن خانه سینما «خواستار تغییر هر چه زودتر وضعیت مملکت شد» و روزنامه کیهان این کارگردان را «هتاک» خواند و اعلام کرد که اصغر فرهادی «در موضع‌گیری‌های اخیر خود با محافل جریان برانداز هم‌نوایی می‌کند».

 

کیهان در رابطه با اصغر فرهادی اظهار داشت او «در تلاش است با ژست اپوزیسیون و بیان سخنان ساختارشکنانه حمایت جشنواره‌های غربی و رسانه‌های ضدایرانی را نیز جلب نماید». در نهایت در اوایل مهرماه سال ۱۳۸۹ درحالیکه فیلمبرداری جدایی نادر از سیمین به پیشرفت ۲۰ درصدی رسیده بود، جواد شمقدری، معاون سینمایی وزارت ارشاد در گفت‌وگو با خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا اعلام کرد اصغر فرهادی به دلیل حرف‌هایش که «حرف‌های جالبی نبودند» مجوز ساخت فیلم خود را از دست داده‌است و افزود که به آقای فرهادی یک هفته مهلت داده شده تا «حرف‌های‌شان را اصلاح کنند»، اما ایشان نظرات خود را پس نگرفته‌است.

 

پس از توضیحات اصغر فرهادی درباره سخنانش در جشن سینما که اعلام کرده بود «داستان شکل دیگری به خود گرفته که من مایل و معتقد به آن نبوده‌ام.» حمیدرضا دیبایی مدیر روابط عمومی معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد که منعی برای ادامه‎ ‎تولید فیلم اصغرفرهادی وجود ندارد.

 

اصغر فرهادی جایزه گلدن گلوب خود را در سال 2012 از دستان خواننده زن مشهور آمریکایی ((مدونا)) دریافت کرد. اصغر فرهادی همان لحظه در میان دیدگان بزرگ سینمای جهان در صحبت های خود گفت از مردم سرزمینم تشکر میکنم آنها مردمانی دوست داشتنی و صلح دوست هستند.

 

 جدایی نادر از سیمین و درباره الی از جمله آثار اصغر فرهادی می باشند

 

آثار اصغر فرهادی:
کارگردان

جدایی نادر از سیمین (۱۳۸۹)
درباره الی (۱۳۸۷)
چهارشنبه‌سوری (۱۳۸۴)
شهر زیبا (۱۳۸۲)
رقص در غبار (۱۳۸۱)
داستان یک شهر ۲ (مجموعه تلویزیونی) (۱۳۸۰) «شبکهٔ تهران»
داستان یک شهر (مجموعه تلویزیونی) (۱۳۷۸) «شبکهٔ تهران» [۶]

 

فیلمنامه‌نویسی اصغر فرهادی:

جدایی نادر از سیمین (۱۳۸۹)
درباره الی (۱۳۸۷)
دایره زنگی (۱۳۸۶)
کنعان (۱۳۸۶)
چهارشنبه‌سوری (۱۳۸۴)
شهر زیبا (۱۳۸۲)
رقص در غبار (۱۳۸۱)
ارتفاع پست (۱۳۸۰)
داستان یک شهر ۲ (مجموعه تلویزیونی) (۱۳۸۰)
داستان یک شهر (مجموعه تلویزیونی) (۱۳۷۸)
روزگار جوانی (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۷۷)

 

جوایز اصغر فرهادی:

برنده جایزه بهترین فیلم‌نامه در جشنواره کن 2016 .

 

برنده جایزه بهترین فیلم خارجی در جشنواره گلدن گلوب سال 2012 به خاطر کارگردانی و نویسندگی فیلم جدایی نادر از سیمین(2012).

برنده جایزه ویژه هیأت داوران (جایزه بزرگ و تندیس مروارید سیاه) پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم ابوظبی

انتخاب به عنوان بهترین فیلم‌ساز سال خاورمیانه از طرف مجله آمریکایی «ورایتی» Variety

برنده جایزه بهترین فیلم از جشنواره فیلم سیدنی جدایی نادر از سیمین (۲۰۱۱)

برنده خرس طلایی بهترین فیلم در شصت و یکمین جشنواره فیلم برلین برای فیلم جدایی نادر از سیمین (۲۰۱۱)

برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران در بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم جدایی نادر از سیمین (۱۳۸۹)

برنده سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی در بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم جدایی نادر از سیمین (۱۳۸۹)

برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه در بیست و نهمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم جدایی نادر از سیمین (۱۳۸۹)

برنده جایزه بهترین فیلمنامه در چهارمین دوره جوایزه اسکرین آسیا پاسیفیک برای فیلمنامه جدایی نادر از سیمین (۲۰۱۰)

برنده تندیس بهترین کارگردانی در چهاردهمین جشن خانه سینما برای فیلم درباره الی... (۱۳۸۹)

برنده تندیس بهترین فیلم در چهاردهمین جشن خانه سینما برای فیلم درباره الی به طور مشترک با محمود رضوی (۱۳۸۹)

برنده جایزه بهترین فیلم‌نامه‌نویسی در سومین دوره جوایز اسکرین آسیا پاسیفیک استرالیا برای فیلم درباره الی (۲۰۰۹)

برنده جایزه ویژه هیئت داوران در سومین دوره جوایز اسکرین آسیا پاسیفیک استرالیا برای فیلم درباره الی (۲۰۰۹)

برنده جایزه روزنامه در استاندارد در ویناله برای فیلم درباره الی (۲۰۰۹)

برنده خرس نقره‌ای بهترین کارگردانی در پنجاه و نهمین جشنواره فیلم برلین برای فیلم درباره الی (۱۳۸۷)

سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی در بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم چهارشنبه‌سوری (۱۳۸۴)

سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی در بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم درباره الی (۱۳۸۷)

برنده جایزه ویژه هیات داوران سال ۱۳۸۱ برای رقص در غبار

قرقاول نقره‌ای بهترین کارگردانی در یازدهمین جشنواره فیلم کرالا برای فیلم چهارشنبه‌سوری (۲۰۰۶)

برنده جایزه بهترین فیلم داستانی هشتمین دوره جشنواره فیلم ترایبکا در سال ۲۰۰۹ به خاطر فیلم درباره الی

برنده جایزه بهترین فیلم خارجی در شصت و نهمین دوره گلدن گلوب در پانزده ژانویه ۲۰۱۲ میلادی برای فیلم جدایی نادر از سیمین

 

تصاویر اصغر فرهادی

همسر اصغر فرهادی

 

 عکس اصغر فرهادی

 

 اصغر فرهادی، شهاب حسینی و ترانه علیدوستی

 

 جوایز اصغر فرهادی

 

 تصاویر اصغر فرهادی

 

 اصغر فرهادی در جشنواره کن 2016

 

 

http://sinmairani.blog.ir

زندگینامه مجید مجیدی

زندگینامه مجید مجیدی 
 
 
مجید مجیدی بازیگر و کارگردان سینما متولدسال ١٣٣٨ در تهران است
مجیدی لیسانس دانشکده هنرهای دراماتیک است و با زبان‌انگلیسی آشنایی دارد...

▪ سابقه بازیگری درفیلم‌:
توجیه-١٣٦٠، مرگ ‌دیگری -١٣٦١، استعاذه- ١٣٦٣، دو چشم بی‌سو -١٣٦٣، بایکوت -١٣٦٤تیر باران - ١٣٦٥، قاصد - ١٣٦٦، در جستجوی قهرمان -١٣٦٦، روز امتحان -١٣٦٧، تا مرز دیدار -١٣٦٩، شنا در زمستان - ١٣٦٩
▪ فیلمنامه‌ها:
روز امتحان (١٣٦٧)، یک روز زندگی با اسیر (١٣٦٨)، بدوک (١٣٧١)، آخرین آباده (١٣٧٢)، خدا می‌آید (١٣٧٤)، پدر (١٣٧٥)، بچه‌های آسمان (١٣٧٦)، رنگ خدا (١٣٧٨)، باران (١٣٧٨) پابرهنه تا هرات (١٣٨١)، بید مجنون (۱۳۸۳)
▪ کارگردانی فیلم:
انفجار (١٣٦٠)، هودج (١٣٦٣)، روز امتحان (١٣٦٧)، یک ‌روز زندگی با اسیر (١٣٦٨)، بدوک (١٣٧١)، آخرین آباده (۱٣٧٢)، پدر (١٣٧٥)، خدا می‌آید (١٣٧٥)، بچه‌های آسمان ١٣٧٦)، رنگ خدا (١٣٧٨)، باران(١٣٨٠)، پابرهنه تا هرات (١٣٨٠)، بید مجنون (۱۳۸۳)
▪ فعالیت‌های علمی، فرهنگی و هنری:
- عضو پیوسته فرهنگستان هنر 
- رییس پیشین گروه تخصصی سینما در فرهنگستان هنر 
- جایزه بهترین فیلم از فستیوال بین المللی فیلم مونترال (١٩٩٧) برای فیلم بچه های آسمان
- جایزه بهترین فیلم از فستیوال فیلم مونترال (١٩٩٩) برای فیلم رنگ خدا 
- برنده هفت جایزه از جشنواره بین المللی فیلم فجر (١٣٨٠) برای فیلم باران 
- جایزه بهترین فیلم از فستیوال بین‌المللی فیلم مونترال (٢٠٠١) برای فیلم باران 
- حضور فیلم "بچه های آسمان" در مراسم اسکار سال ۱۹۹۹ 
- جایزه بزرگ، جایزه بهترین کارگردان، جایزه بهترین بازیگر مرد- جایزه فیلم منتخب تماشاگران از جشنواره فیلم والنسین – سینمای حادثه ای و ماجرائی (فرانسه) برای فیلم رنگ خدا 
- جایزه بزرگ جشنواره برای بهترین فیلم و جایزه بهترین بازیگر به محسن رمضانی از دومین جشنواره سینه مانیلا (فیلیپین) برای فیلم رنگ خدا
- جایزه پلاک نقره از سی امین جشنواره فیلم جیفونی (ایتالیا) برای فیلم رنگ خدا 
- جوایز ویژه هیئت داوران و ویژه هیئت داوران جوان از سی و هفتمین جشنواره فیلم گیخون (اسپانیا) برای فیلم رنگ خدا 
- جایزه قاره آمریکا برای بهترین فیلم از بیست و سومین جشنواره فیلم مونترال (کانادا) برای فیلم رنگ خدا 
- جایزه بهترین فیلم داستانی از جشنواره فیلم محیط زیست (فرانسه) برای فیلم رنگ خدا 
- جایزه بهترین فیلم از یازدهمین جشنواره فیلم سنگاپور برای فیلم بچه های آسمان 
- جایزه اول سیفژ از شانزدهمین جشنواره فیلم اولو (فنلاند) برای فیلم بچه های آسمان 
- جایزه بهترین فیلم از جشنواره فیلم لوکاس (آلمان) برای فیلم بچه های آسمان
- جوایز کلیسای جهانی، تقدیرنامه منتقدان بین المللی، بهترین فیلم از نگاه تماشاگران و جایزه ویژه از بیست و یکمین جشنواره فیلم مونترال (کانادا) برای فیلم بچه های آسمان 
- جوایز دوم هیئت داوران و تماشاگران از جشنواره فیلم خانوادگی سئول (کره جنوبی) برای فیلم پدر 
- جوایز بهترین بازیگر جوان و دیپلم افتخار هیئت داوری کودکان از شانزدهمین جشنواره فیلم آله کینو (لهستان) برای فیلم پدر 
- تقدیر نامه فیلم برتر از چهاردهمین جشنواره فیلم لندن (انگلستان) برای فیلم پدر 
- جوایز بهترین فیلمنامه، بهترین بازیگر نقش دوم مرد، بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین فیلم از اولین جشنواره فیلم پنانگ (مالزی) برای فیلم "پدر" 
- جایزه دولفین طلایی برای بهترین فیلم از سیزدهیمن جشنواره فیلم ترویا (پرتغال) برای فیلم "پدر" 
- جوایز ویژه هیئت داوران کنفدراسیون هنر و تجربه و بهترین فیلمنامه از طرف مدرسه هولدن از چهاردهمین جشنواره فیلم تورین (ایتالیا) برای فیلم "پدر" 
- تقدیرنامه هیئت داوران از بیستمین جشنواره فیلم سائوپولو (برزیل) برای فیلم پدر. 

http://sinmairani.blog.ir